بررسی تأثیر میدان مغناطیسی در میزان تولید پلی هیدروکسی آلکانوات در لجن فعال

با هدف غلبه بر مشکلات زیست محیطی ناشی از تجمع پلاستیک های مصنوعی و لجن تولیدشده در تصفیه خانه ها، پژوهش های متعدی در زمینۀ تولید پلیمر های زیست تخریب پذیر انجام شده است. پلی هیدروکسی آلکانوات ها (polyhydroxyalkanoates) مشهورترین عضو خانوادۀ بیوپلیمر ها محسوب می شوند که به منزلۀ منبع کربن و انرژی در میکروارگانیسم ها تجمع می یابند. این تحقیق با هدف بررسی تأثیر میدان مغناطیسی در فرایند تولید پلی هیدروکسی آلکانوات (pha) در لجن فعال انجام شده است. میدان مغناطیسی در فرایند تولید pha از لجن فعال تأثیرگذار است به طوری که در برخی شدت های میدان مغناطیسی تولید این بیوپلیمر نسبت به نمونۀ شاهد (بدون میدان مغناطیسی) افزایش و در برخی کاهش یافته است. آزمایش های این تحقیق در دومرحله انجام شده اند. در مرحلۀ اول، مدت زمان هوادهی لجن فعال در فرایند تولید این بیوپلیمر برای نمونۀ شاهد بهینه سازی شد که معادل 30 ساعت بود. در مرحلۀ دوم، تأثیر میدان مغناطیسی در کاهش یا افزایش تولید این بیوپلیمر بررسی شد. تأثیر میدان های مغناطیسی با شدت 5، 10، 15، 20، 25 و 50 میلی تسلا در راکتور ناپیوستۀ تولید بیوپلیمر در 30 ساعت بررسی شد. نتایج نشان دادند که میدان هایی با شدت 5، 10، 15 و 20 میلی تسلا تأثیر مثبتی در تولید pha داشتند در حالی که میدان های 25 و 50 میلی تسلا سبب کاهش تولید pha نسبت به نمونۀ شاهد شده اند. میزان تولید pha در نمونۀ شاهد و میدان های مغناطیسی 5، 20 و 50 میلی تسلا به ترتیب 6/0، 73/0، 75/0 و 55/0 گرم بر لیتر بوده است. علاوه بر این، نتایج نشان دهندۀ تأثیرگذاری میدان مغناطیسی در نوع و میزان مونومر های تولیدشده در کوپلیمر pha بودند. به طوری که در میدان های مغناطیسی 20 و 50 میلی تسلا درصد جرمی هیدروکسی والرات (hv) در کوپلیمر (hb-co-hv) به ترتیب برابر با 26 و76 بوده است.